Πόσο δύσκολες έχουν γίνει στ’ αλήθεια οι σχέσεις μεταξύ μας σήμερα…; Όλοι τρέχουμε με ένα άγχος χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα. Σα να μην υπάρχει δίπλα μας κανείς. Η εποχή μας έχει κουράσει από τις αγωνίες και τις περιπέτειες. Η χαρά έχει λιγοστέψει αφάνταστα. Ο πόνος έχει πληθύνει επικίνδυνα. Ο τύπος, τα social και η τηλεόραση μας βομβαρδίζουν καθημερινά από ειδήσεις φρικιαστικές έως απίστευτες…
-Και εμείς θεατές μιας κοινωνίας τελείως αντικοινωνικής. Παρακολουθούμε χωρίς να μπορούμε ή να μην θέλουμε να αντιδράσουμε σ’ όλα αυτά που μας κατακλύζουν.
-Μα πώς; θ’ αναρωτηθούν μερικοί… Τι μπορώ να κάνω εγώ σ’ όλη αυτή την ξέφρενη πορεία;
-Σίγουρα κάτι μπορείς να κάνεις – να γίνεις πιο ευχάριστος
-Ναι καλά άκουσες…Να ομορφύνεις με τη δική σου συμπεριφορά το μικρό περιβάλλον που ζεις.
-Ευχάριστος είναι ο ”τύπος” που προξενεί στους άλλους αισθήματα χαράς, αισιοδοξίας, ελπίδας και δημιουργεί ατμόσφαιρα ψυχικής ανάτασης και ζωντάνιας. Η ζωή μας σήμερα αναζητά απεγνωσμένα αυτούς τους ανθρώπους για να πάρει λίγο θάρρος, για να τονώσει την κλονισμένη της ελπίδα…Τους βλέπεις, χωρίς να ζουν στα σύννεφα, να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής με τρόπο μοναδικά συνετό, ήρεμο, αποφασιστικό. Παντού είναι περιζήτητοι. Όπου βρίσκονται σκορπούν γύρω τους χαμόγελο και αισιοδοξία. Στο σπίτι τους, στη δουλειά, στους φίλους τους…
Ο ευχάριστος τύπος ενώνει παντού όσους χωρίζει η ζήλια, η κακία, τα νεύρα, οι μικροπαρεξηγήσεις της καθημερινότητας. Δεν πικραίνει με τους ελέγχους του. Σκορπά γύρω του ένα πνεύμα καλοσύνης και συγχωρητικότητας. Φέρεται πάντα με συγκατάβαση, ανοχή και γλυκύτητα. Κάθε λόγος του είναι μετρημένος, τονώνει τον άλλον, τον αφυπνίζει, τον ηρεμεί, τον παρηγορεί…Ο ευχάριστος είναι ένας οικοδομητικός λίθος της κοινωνίας μας, είναι ο πραγματικά αριστοκράτης του πνεύματος, του οποίου ο λόγος είναι πάντα μεστός, εύγευστος, αλατισμένος…
Όσο καιρό θα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, ο κόσμος θα αναπνέει ακόμα, άρωμα ψυχής, και θα ζει καλύτερα. Τέτοιοι πρέπει να γίνουμε και εγώ και εσύ και όλοι. Να καταβάλλουμε συνεχή προσπάθεια στο να γίνουμε αρεστοί στους άλλους. Μια μάχη κόντρα στον ίδιο μας τον εαυτό και τα στραβά του
Τι λες δεν αξίζει τον κόπο;
Απόσπασμα που βρήκα τυχαία μέσα σε παλιά email από τον άνθρωπο που μου έδωσε έμπνευση για (τη) ζωή